Sa pagitan ng mga titik na hindi mabasa

Tapat,

Baligtarin man ang mundo ay mananatili ka,

walang magbabago sa iyong anyo

at sa pagkakahabi ng bawat pirasong

bumubuo sa iyo.

Tapat,

Kung ang mundo’y tumalikod sa iyo

at humirang ng ibang kakampi,

hindi ka mang-iiwan sa luhaan at natatakot.

Ikaw ang mag-aalab ng tibay ng loob.

Tapat,

Inaapakan ka ng pabago-bagong panahon

Subalit ikaw ay ikaw pa rin,

Gawin mang una ang iyong hulihan

At huli ang iyong unahan.

Tapat,

Saan ka daw mahahanap sabi ng mga

dating kalaro na ngayo’y nasa

dalampasigan ng mga pangarap?

Dalawin mo sila ng mas madalas.

Tapat,

Ikaw ba’y nagtatago lang sa pagitan ng

mga ngiting pakunwari na humahanap

ng bagay na walang kulay at buhay?

O ikaw ba’y kapiling lang palagi?

Tapat,

‘Wag ka naman sanang mamatay

kasama ng mga luhang bumasa sa mga

pahina ng malungkot naming kasaysayan.

Kami sa’yo ngayon ay naghihintay…

Ang sumpa ng kalendaryo

(pa-birthday sa mga ipinanganak ng Enero at Pebrero)

Hindi ang malalakas na hangin at bagyo,

Ni ang nagliliyab na araw,

Ni ang pagputok ng milyong bulkan

Ang pipigil sa kaniyang pagdalaw.

Walong libo, pitungdaan at anin na pu’t anim;

Mahiwagang mga oras na darating at aalis,

Ilan kaya ang para sa sarili?

Ilan ang para sa Dios?

Tumatakbo sa karerang ‘di makita ang katapusan,

Ang paliku-likong daan na tuyot at basa kung minsan…

Walang kapangyarihan na hahadlang sa iyong pagnanais

Na punlaan ng pilak ang aming mga ulo,

Harangan man ng sibat ang iyong daraanan…

Ang tagisan ay magpapatuloy hanggang sa iyong pagdating,

‘Pagkat pilit naming hahanapin ang aming kalakal

Sa ilalim ng dayaming ibinunton ng panahon,

Dayaming binasa ng ulan, tinuyo ng sikat ng araw

At muling babasain ng nagbabadyang bagyo…